कसे सरतील सये -- संदीप खरे यांची कविता | Sandeep Khare

कसे सरतील सये माझ्याविना दीस तुझे,
सरताना आणि सान्ग सलतील ना,
गुलाबाची फुले दोन रोज राती डोळ्यावर,
गुलाबाची फुले दोन रोज राती डोळ्यावर,
मुसुमुसु पाणी सान्ग भरतील ना भरतील ना...

पावसाच्या धारा धारा मोजताना दिस सारा
रिते रिते मन तुझे ऊरे
ओठ भरे हसे हसे ऊरातुन वेडेपिसे
खोल खोल कोण आत झुरे
आता जरा अळीमीळी
तुझी माझी व्यथा निळी
सोसताना सुखावुन हसशील ना...

कोण तुझ्या सौधातुन उभे असे सामसुम
चीडिचूप सूनसान दिवा
आता सान्ज ढळेलच आणि पुन्हा छळेलच
नभातुन गोरा चान्दवा
चान्दन्यान्चे कोटिकण
आठवान्चे ओले सण
रोज रोज नीजभर भरतील ना?

इते दूरदेशी माझ्या सुन्या खिडकिच्यापाशी
झडे सर काचभर तडा
तुच तुच तुझ्या तुझ्या तुझी तुझी तुझे तुझे
सारा सारा तुझा तुझा सडा
पडे माझ्या वाटेतुन
आणि मग काट्यातुन
जातानाही पायभर मखमल ना...

आत नाही बोलायचे जरा जरा जगायचे
माळुनिया अबोलीची फुले
देहभर हलू देत विजेवर झुलू देत
तुझ्या माझ्या विरहाचे झुले
जरा घन झुरु दे ना
वारा गुदमरु दे ना
तेव्हा नभ धरा सारी भिजवील ना...

- संदीप खरे