तुझ्याशी बोलताना,
मी तुझ्या डोळ्यात पाहतो,
फक्त मीच त्या पाण्यात नाहतो.
जेव्हा पापणी लवते,
त्याच पाणी रूपात तुझ्या ओठी येतो,
हळूच ओठ पाणीदार होतात,
मग त्याच ओठांना स्पर्श करण्याचा प्रयत्न करतो.
त्याचवेळी तू मला अडवतेस,
अडवताना लाजतेस,
थोडी दूर जातेस, पण नंतर हातात हात धरतेस,
मग हीच लाज माझी धिटाई बनते.
जेव्हा मी घरी जाण्यास निघतो,
तेव्हा तुझ्या चेहरयावरचे हास्याच गमावते,
मग ते परत आणण्यासाठी तुला भेटण्याचे वचन देतो,
आणि त्या क्षणाची आठवण घेऊन अश्रू सावरतो.
टिप्पणी पोस्ट करा Blogger Facebook