प्रिय समीर,
' साया सा कोई आए, तो लगता है की तुम हो, आहट सी कोई छाए, तो लगता है की तुम हो!' तुझी आठवण येत नाही, असा एकही क्षण नाही. सध्यातरी डोळे बंद केले किंवा आरशात पाहिलं, तरी तूच दिसतोस. तू कधीही येतोस मनात आणि मन तुझ्या आठवणीत गुंतत जातं. तुझा चेहरा डोळ्यांसमोर तरंगत राहतो. क्या यही प्यार है? तसं तुला बऱ्याच वर्षांपासून पाहतेय मी. तुझ्यामुळेच सकाळी लवकर उठायची सवय लागलीय मला. शेजारच्या बिल्डिंगमध्ये रोज येतोस पेपर टाकायला. दिवसा दुसरी नोकरी करतोस. पटकन एक चोरटा कटाक्ष टाकते तुझ्यावर. ज्या जागी सायकल लावतोस, तिथे निरखून पाहते. तू नक्की केव्हापासून आवडायला लागलास, हे सांगण कठीणच आहे. अचानक एक दिवस तुला पाहून हृदयाची धकधक जोरात व्हायला लागली. तू खूप छान नाचतोस. तुझ्या डान्सची फॅन आहे मी. पण मला तुझ्या हव्यास नाही. आय थिंक, यू डिझर्व बेटर. कदाचित तुझ्या हातात एखादा हात असेलही. मनाची तयारी करून ठेवलीय मी. 29 सप्टेंबर हा तुझा बर्थ डे. सकाळी तू सायकल लावत होतास ना, तेव्हा मी मनातल्या मनात बर्थ डेचं गाण गात होते. फोन लावण्यापूवीर् मनात खूप काही बोलले. संध्याकाळी धीर करून नंबर डायल केला खरा. पण तुझा आवाच ऐकून शब्दच फुटेना. शेवटी 'हॅपी बर्थ डे' बोलून फोन ठेवून दिला. तुला नेहमी हसताना पाहायचंय. देवाकडे स्वत:साठी आनंद मागताना, तेवढाच आनंद आणि सुख तुझ्यासाठीही मागते. कधीतरी धीर करून तुझ्याशी नक्की बोलेन. तोपर्यंत काळजी घे. माझ्यासाठी स्वत:ची...आणि हो, महत्त्वाचं सांगायचं राहिलंय, की क्यँुकी इतना प्यार तुमसे करते है हम, क्या जानोगे हमारे सनम! समु, आय लव यू.
तुझीच
रितू, (ठाणे)
टिप्पणी पोस्ट करा Blogger Facebook