मन माझे .....

महाराष्ट्र दिन : संयुक्त महाराष्ट्राचा लढा

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
          
     इ.स.१९५६ च्या नोव्हेंबरातील २१ तारखेची ती संध्याकाळ होती. सकाळपासून 
फ्लोरा फाउंटनच्या परिसरात तणावाचे वातावरण होते. राज्य पुनर्रचना आयोगाने महाराष्ट्राला मुंबई देण्याचे नाकारले होते.  मराठी बाण्याची मुंबई या अन्यायाने खवळून उठली होती. सर्वत्र छोट्यामोठ्या सभांमधून  त्याचा जळजळीत निषेध होत होता. याचा संघटित 
परिणाम म्हणून कामगार आणि पांढरपेशांचा एक विशाल मोर्चा, तेव्हाच्या विवेकशून्य सरकारचा निषेध करण्यासाठी फ्लोरा फाऊंटनासमोरील चौकात येणार होता. दुपार टळल्यानंतर, म्हणजे 
मुंबईतल्या शंभर-सव्वाशे कापडगिरण्यांमधील, कामगारांची चारची पहिली पाळी संपल्यानंतर    
 
गिरणगावातून मोर्चा निघेल, असा अंदाज होता. पण त्याला छेद देत पांढरपेशांचा प्रचंड जनसमुदाय,एका बाजूने चर्चगेट 
स्थानकाकडून व दुसऱ्या बाजूने बोरीबंदरकडून गगनभेदी घोषणा देत,फ्लोरा 
फाउंटनकडे जमू लागला. हा मोर्चा पोलिसी ताकद वापरून उधळला जाईल, असा अंदाज होताच. कारण फोर्ट भागात जमाव 
आणि सभाबंदी जारी केली होती. सर्व कार्यालयांतील महिला कर्मचाऱ्यांना घरी पाठविले होते. जमावबंदीचा भंग करून, मुंबईकर फ्लोरा फाउंटनाच्या चौकात सत्याग्रहासाठी ठाण मांडून बसले होते. त्यानंतर थोड्या वेळातच विपरीत घडले. सत्याग्रहींना उधळून लावण्यासाठी लाठीमार करण्यात आला. मात्र, तरीही ते चौकातून हटत नाहीत म्हटल्यावर पोलिसांना गोळीबाराचा आदेश देण्यात आला. मुंबई राज्याचे तत्कालीन मुख्यमंत्री मोरारजी देसाई यांचे "दिसताक्षणी गोळ्या" घालण्याचे पोलिसांना आदेश होते. प्रेक्षणीय फ्लोरा फाउंटनाच्या कारंज्यातील पाण्यासारख्याच शांततापूर्ण आंदोलन करणाऱ्या निदर्शकांच्या रक्ताच्या चिळकांड्या काळ्याभोर रस्त्यावर उडू लागल्या. संयुक्त महाराष्ट्राच्या लढ्यात जानेवारी, इ.स. १९५७ 
पर्यंत जे १०५ आंदोलक हुतात्मे झाले, त्या मालिकेची ही सुरुवात होती. या सर्व हुतात्म्यांच्या बलिदानापुढे व मराठी माणसाच्या आंदोलनामुळे सरकारला नमते घेऊन १ मे, इ.स. १९६० रोजी मुंबईसह संयुक्त 
महाराष्ट्राची स्थापना करावी लागली. त्यानंतर इ.स. १९६५मध्ये त्या जागी हुतात्मा स्मारकाची उभारणी झाली.   
हुतात्म्यांची नावे 
२१ नोव्हेंबर इ. स. १९५५ चे हुतात्मे 
१] सिताराम बनाजी पवार 
२] जोसेफ डेव्हिड पेजारकर 
३] चिमणलाल डी. शेठ 
४] भास्कर नारायण कामतेकर 
५] रामचंद्र सेवाराम 
६] शंकर खोटे 
७] धर्माजी गंगाराम नागवेकर 
८] रामचंद्र लक्ष्मण जाधव 
९] के. जे. झेवियर 
१०] पी. एस. जॉन 
११] शरद जी. वाणी 
१२] वेदीसिंग 
१३] रामचंद्र भाटीया 
१४] गंगाराम गुणाजी 
१५] गजानन ऊर्फ बंडू गोखले 
१६] निवृत्ती विठोबा मोरे 
१७] आत्माराम पुरुषोत्तम पानवलकर 
१८] बालप्पा मुतण्णा कामाठी 
१९] धोंडू लक्ष्मण पारडूले 
२०] भाऊ सखाराम कदम 
२१] यशवंत बाबाजी भगत 
२२] गोविंद बाबूराव जोगल 
२३] पांडूरंग धोंडू धाडवे 
२४] गोपाळ चिमाजी कोरडे 
२५] पांडूरंग बाबाजी जाधव 
२६] बाबू हरी दाते 
२७] अनुप माहावीर 
२८] विनायक पांचाळ 
२९] सिताराम गणपत म्हादे 
३०] सुभाष भिवा बोरकर 
३१] गणपत रामा तानकर 
३२] सिताराम गयादीन 
३३] गोरखनाथ रावजी जगताप 
३४] महमद अली 
३५] तुळशीराम पुंजाजी बेलसरे 
३६] देवाजी सखाराम पाटील 
३७] शामलाल जेठानंद 
३८] सदाशिव महादेव भोसले 
३९] भिकाजी पांडूरंग रंगाटे 
४०] वासुदेव सुर्याजी मांजरेकर 
४१] भिकाजी बाबू बांबरकर 
४२] सखाराम श्रीपत ढमाले 
४३] नरेंद्र नारायण प्रधान 
४४] शंकर गोपाल कुष्टे 
४५] दत्ताराम कृष्णा सावंत 
४६] बबन बापू भरगुडे 
४७] विष्णू सखाराम बने 
४८] सिताराम धोंडू राडये 
४९] तुकाराम धोंडू शिंदे 
५०] विठ्ठल गंगाराम मोरे 
५१] रामा लखन विंदा 
५२] एडवीन आमब्रोझ साळवी 
५३] बाबा महादू सावंत 
५४] वसंत द्वारकानाथ कन्याळकर 
५५] विठ्ठल दौलत साळुंखे 
५६] रामनाथ पांडूरंग अमृते 
५७] परशुराम अंबाजी देसाई 
५८] घनश्याम बाबू कोलार 
५९] धोंडू रामकृष्ण सुतार 
६०] मुनीमजी बलदेव पांडे 
६१] मारुती विठोबा म्हस्के 
६२] भाऊ कोंडीबा भास्कर 
६३] धोंडो राघो पुजारी 
६४] ह्रुदयसिंग दारजेसिंग 
६५] पांडू माहादू अवरीरकर 
६६] शंकर विठोबा राणे 
६७] विजयकुमार सदाशिव भडेकर 
६८] कृष्णाजी गणू शिंदे 
६९] रामचंद्र विठ्ठल चौगुले 
७०] धोंडू भागू जाधव 
७१] रघुनाथ सखाराम बीनगुडे 
७२] काशीनाथ गोविंद चिंदरकर 
७३] करपैया किरमल देवेंद्र 
७४] चुलाराम मुंबराज 
७५] बालमोहन 
७६] अनंता 
७७] गंगाराम विष्णू गुरव 
७८] रत्नु गोंदिवरे 
७९] सय्यद कासम 
८०] भिकाजी दाजी 
८१] अनंत गोलतकर 
८२] किसन वीरकर 
८३] सुखलाल रामलाल बंसकर 
८४] पांडूरंग विष्णू वाळके 
८५] फुलवरी मगरु 
८६] गुलाब कृष्णा खवळे 
८७] बाबूराव देवदास पाटील 
८८] लक्ष्मण नरहरी थोरात 
८९] ठमाबाई विठ्ठल सूर्यभान 
९०] गणपत रामा भुते 
९१] मुनशी वझीऱअली 
९२] दौलतराम मथुरादास 
९३] विठ्ठल नारायण चव्हाण 
९४] देवजी शिवन राठोड 
९५] रावजीभाई डोसाभाई पटेल 
९६] होरमसजी करसेटजी 
९७] गिरधर हेमचंद लोहार 
९८] सत्तू खंडू वाईकर 
९९] गणपत श्रीधर जोशी 
१००] माधव राजाराम तुरे(बेलदार) 
१०१] मारुती बेन्नाळकर 
१०२] मधूकर बापू बांदेकर 
१०३] लक्ष्मण गोविंद गावडे 
१०४] महादेव बारीगडी 
१०५] कमलाबाई मोहिते 
ref.- Wikipidea 
 
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhHoB9Pxt3ISlcAZfWKR1r9_yhRTHNVawAI42JdofwDqVMLBfNYw0CV22jNuoi_ObS4vmrXrGe2d3qK-bWDZ8fzn7XM-599WxpTkqeM_gAfQA6sE80x6nf5_jaPhghhwKtIcpeOTZUEws/s1600/2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhHoB9Pxt3ISlcAZfWKR1r9_yhRTHNVawAI42JdofwDqVMLBfNYw0CV22jNuoi_ObS4vmrXrGe2d3qK-bWDZ8fzn7XM-599WxpTkqeM_gAfQA6sE80x6nf5_jaPhghhwKtIcpeOTZUEws/s1600/2.jpg" /></a></div>
 
 
 </div>

महाराष्ट्र दिन : संयुक्त महाराष्ट्राचा लढा

इ.स.१९५६ च्या नोव्हेंबरातील २१ तारखेची ती संध्याकाळ होती. सकाळपासून फ्लोरा फाउंटनच्या परिसरात तणावाचे वातावरण होते. राज्य पुनर्रचना आयोगाने महाराष्ट्राला मुंबई देण्याचे नाकारले होते. …

महाराष्ट्र दिन : मुंबईचा इतिहास

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div>
मुंबई हे नाव मुंबा किंवा महा अंबा या देवीच्या नावावरून पडले आहे. मुंबा किंवा महा अंबा आणि आई म्हणजे देवी याचे एकत्रीकरण होऊन मुंबई असे नाव या नगरीला प्राप्त झाले. 
 
 
आताची मुंबई ही सात बेटांवर वसली आहे. अगदी पाषाण युगापासून येथे वस्ती असल्याचे पुरावे आहेत. मुंबईवर मौर्य राजांनीही राज्य केले. अशोकाच्या प्रचंड साम्राज्याचा मुंबई एक भाग होती. नंतरच्या काळात सातवाहनांनीही मुंबईवर ताबा मिळविला. १३४३ पर्यंत शिलाहार राजांनी मुंबई आपल्या ताब्यात राखली. पण त्यानंतर गुजरातच्या शहाकडे मुंबईची सत्ता गेली. 
 
 
पोर्तुगीजांचे मुंबईत आगमन १५३४ साली झाले. त्यांनी गुजरातच्या बहादूर शहाकडे या बेटाची मागणी केली होती. बहादूरशहाने बिनदिक्कत ही बेटे त्यांच्या ताब्यात दिली. पुढे पोर्तुगीजांनी इंग्लडचा राजा चार्ल्स दुसरा याला हुंड्यात चक्क हे बेट आंदण म्हणून दिले. या राजाने पोर्तुगीज राजाच्या मुलीशी लग्न केलं म्हणून त्याला त्यांनी ही भेट दिली. पुढे ब्रिटिश इस्ट इडिया कंपनीने हे बेट राजाकडून १६६८ मध्ये दहा पौंडाच्या वार्षिक भाड्याने आपल्या ताब्यात घेतले. पुढे ब्रिटिशांनीच मुंबईचा खर्या अर्थाने विकास केला. पोर्तुगीजांनीच मुंबईचे बॉम्बे केले. अर्थात ते त्याला Bombaim असे म्हणत. पुढे इंग्रजांनी त्याचे Bombay केले. 
 
 
ब्रिटिशांना तत्कालीन उपखंडात आपले बंदर विकसित करायचे होते, त्यांना मुंबई त्यासाठी अगदी योग्य वाटली. म्हणून त्यांनी सूरतहून आपले मुख्यालय मुंबईला हलविले. मुंबईमध्ये बाहेरचे लोक येण्यास सुरवात झाली ती यावेळेपासून. 
 
 
ब्रिटिशांच्या या निर्णयामुळे मुंबईची लोकसंख्या अगदी फटाफट वाढली. १६६१ मध्ये दहा हजाराची लोकसंख्या १६७५ मध्ये साठ हजारांवर जाऊन पोहोचली. ब्रिटिश इस्ट इंडिया कंपनीचे हे मुख्यालय पुढे संपूर्ण देशाचा कारभार ब्रिटनच्या राणीच्या हातात गेल्यानंतरही बॉम्बे प्रेसिडेन्सीची राजधानी म्हणून कायम राहिले. ब्रिटिशांच्या ताब्यात हे शहर गेल्यानंतर त्यांनी त्याची सुव्यवस्थित रचना केली. अतिशय कलात्मक अशा इमारती उभारल्या. 
 
 
१८५३ मध्ये स्थानिक रहिवाशांच्या दृष्टिकोनातून एक आक्रित घडलं. मुंबई ते ठाणे या दरम्यान त्यावेळी पहिली रेल्वे धावली. अमेरिकेचे नागरि युद्ध सुरू असताना मुंबई जगातील कापड व्यवहाराचे एक प्रमुख केंद्र बनली होती. १९०६ मध्ये मुंबईची लोकसंख्या दहा लाखावर गेली होती. तत्कालीन कोलकत्यानंतर सर्वांत जास्त लोकसंख्येचे हे शहर होते. पुढे ब्रिटिशांविरोधात भारतीय जनतेचा लढा सुरू झाला, त्यावेळी या सगळ्या चळवळीचे केंद्र मुंबईच होते. महात्मा गांधींनी भारत छोडो ही चळवळ मुंबईच्या गवालिया टॅंक आताचे आझाद मैदान येथून केली होती. भारताच्या स्वातंत्र्यानंतर मुंबई राज्याची मुंबई ही राजधानी बनली. 
 
 
१९५५ मध्ये मुंबई राज्याची पुनर्रचना होऊन महाराष्ट्र व गुजरात असे त्याचे भाग करण्यात आले. त्यावेळी मुंबई शहर हे स्वायत्त शहर करावे अशीही एक मागणी होती. पण संयुक्त महाराष्ट्र समितीने मुंबईची मागणी लावून धरली. त्यासाठी मोठी चळवळ सुरू केली त्यासाठी १०५ जणांनी आपले प्राण दिले. त्यांनी दिलेल्या प्राणामुळेच १ मे १९६० मध्ये अखेर मुंबई महाराष्ट्रात आली. 
 
 
मुंबई महाराष्ट्रापासून तोडू देणार नाही. हेच घोषवाक्य आंदोलनकर्त्यांच्या  तोंडात होतं. भाषिक राज्यांची निर्मिती करताना मुंबईसह महाराष्ट्र राज्याची निर्मिती करण्यासाठी हा लढा देण्यात आला. या लढ्यामध्ये १०५ जणांनी आपल्या प्राणाची आहुती दिली. मात्र, या लढ्यामध्ये १०५ हुतात्म्यांपेक्षाही अनेकांनी आपले प्राण मुंबईसाठी अर्पण केले आहेत. त्यांची कुठेही वाच्यता होताना दिसत नाही. ज्या हुतात्म्यांनी बलिदान दिले त्यांच्या कुटुंबियांच्या हाती देखील अद्याप काहीही लागले नाही. मुंबईसह महाराष्ट्राची मागणी करणार्‍या आंदोलनाची माहिती देखील आजच्या युवा पिढीला नाही. ही खेदाची बाब आहे. आपल्याला मुंबईचा सोडून सर्व इतिहास माहित आहे. त्या इतिहासावर आपण नेहमी चर्चाही करत असतो. मात्र, ज्या मुंबईत आपण वाढलोलहानाचे मोठे झालो. त्या मुंबईच्या इतिहासाबद्दल आपल्याकडे कोणतीही ठोस माहिती नसावी. हे एक मुंबईकर म्हणून लाजिरवाणीबाब आहे. 
<div class="" dir="ltr" id=":2tw">
मराठी भाषिकांची आणि मुख्यत्वे कोळी बांधवांच्या हक्काची असलेली मुंबई तोडून तिचे दुसर्‍या राज्यामध्ये विलनीकरण्यास विरोध करणार्‍या आंदोलकांनी आपल्या जीवाचे रान करुन मुंबईसह महाराष्ट्र झालाच पाहिजे या मागणीसाठी बलिदान दिले. त्या बलिदानाची जाणीव आणि मराठीचे आणि पर्यायाने मराठी माणसाचे अस्तित्त्व टिकविण्यासाठी मराठी माणसानेच आता तरी जागे होणे गरजेचे आहे. आता जर का मराठी माणूस जागा झाला नाही तर त्याला कोणीही वाचवू शकणार नाही. 
 
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHHOX4V0JRWL335XuTIXilCozwvk4jB8ZJHT6zP5gQRFWRgkzhex386XRk13QC8iHxCQ9puFHjUo7U_hiOkZ9oua1IdymlnnY4OcOs_xmGfmJYsAGnAt2wEMhnzS9Koeo2SgShJQhLtwA/s1600/1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="384" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHHOX4V0JRWL335XuTIXilCozwvk4jB8ZJHT6zP5gQRFWRgkzhex386XRk13QC8iHxCQ9puFHjUo7U_hiOkZ9oua1IdymlnnY4OcOs_xmGfmJYsAGnAt2wEMhnzS9Koeo2SgShJQhLtwA/s1600/1.jpg" width="640" /></a></div>
</div>
 </div>
<div style="text-align: center;">
जय महाराष्ट्र … सर्वांना महाराष्ट्र दिनाच्या हार्दिक शुभेच्छा !!!</div>
 
 
<div>
<div>
 
 
 </div>
</div>
</div>

महाराष्ट्र दिन : मुंबईचा इतिहास

मुंबई हे नाव मुंबा किंवा महा अंबा या देवीच्या नावावरून पडले आहे. मुंबा किंवा महा अंबा आणि आई म्हणजे देवी याचे एकत्रीकरण होऊन मुंबई असे नाव या नगरीला प्राप्त झाले. आताची मुंबई ही सात बेटांवर वसली …

खरा आनंद आणि खरे समाधान - Real Happiness and Satisfaction - Nice Marathi Story must read

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
 
१०० लोकांचा एक समूह आयुष्यावर वक्तव्य 
करणाऱ्या एका प्रख्यात वक्त्याचा सेमिनार अटेन्ड 
करीत होते... 
 
त्या वक्त्याने प्रत्येकाकडे एकेक फुगा (balloon) 
दिला . प्रत्येकाने फुगा फुगवायचा आणि त्यावर आपले नाव टाकून हॉल मध्ये सोडायचा होता. सर्व लोक कामाला लागले. प्रत्येक जण आपण फुगवलेल्या फुग्यावर स्वतः चे नाव टाकीत होता. बघता बघता हॉल १०० फुग्यांनी भरून गेला... 
 
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgis0iQP8LE3p4K__EqBUgEwzSUDSqATM8kdvVS479xBZWovLYHptr_-gLwwjm-6d4Yz7IHUnJ7lYY3mcYOw3WCtxVO_76deBIrjueliKpK7HzSsIPCe-8MjCkb0kc-pKHw-aq73fnLQDc/s1600/Balloon+peace+wealth+nice+story.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgis0iQP8LE3p4K__EqBUgEwzSUDSqATM8kdvVS479xBZWovLYHptr_-gLwwjm-6d4Yz7IHUnJ7lYY3mcYOw3WCtxVO_76deBIrjueliKpK7HzSsIPCe-8MjCkb0kc-pKHw-aq73fnLQDc/s1600/Balloon+peace+wealth+nice+story.jpg" width="400" /></a></div>
 नंतर त्या वक्त्याने सर्वांना ५ मिनिटांचा अवधी दिला आणि इतक्या साऱ्या फुग्यांतून स्वतः चे नाव असलेला फुगा शोधायला लावला.!! इतक्या भरगच्च फुग्यांतून स्वतः फुगवलेला फुगा शोधताना सर्वांची तारांबळ उडाली. ५ मिनिटे संपली तरीही कुणीही स्वतः च्या नावाचा फुगा शोधू शकला नाही!! 
 ... नंतर त्या वक्त्याने प्रत्येकाला कुणाचेही नाव असलेला एक फुगा उचलायला सांगितले. प्रत्येकाने एकेक फुगा उचलला. वक्त्याने प्रत्येकाला सांगितले की आपल्याकडे ज्याच्या नावाचा फुगा आहे त्या माणसाला तो फुगा देऊन टाका. अश्या प्रकारे प्रत्येकजण आपल्या हातातील फुग्यावर ज्याचे नाव आहे त्याला तो देऊ लागला आणि २ मिनिटांत प्रत्येकाकडे स्वतःच्या नावाचा फुगा आला.!! 
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGw0CietESLMy5bQaz9Tq6sD7ucq_IcaGwil_rNy0J723SgQI7aqCvl21ZpcQZeXOZH-vL96ofp36kJ4Ityo0yHd7dzUoThY-hDrCVRb688GWVqYOe0BaAgOJrGj21Al_4GZn9rrT0Um8/s1600/Balloons_of_Happiness.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGw0CietESLMy5bQaz9Tq6sD7ucq_IcaGwil_rNy0J723SgQI7aqCvl21ZpcQZeXOZH-vL96ofp36kJ4Ityo0yHd7dzUoThY-hDrCVRb688GWVqYOe0BaAgOJrGj21Al_4GZn9rrT0Um8/s1600/Balloons_of_Happiness.jpg" width="400" /></a></div>
 यावर तो वक्ता बोलू लागला… "आपल्या आयुष्याचेही असेच झाले आहे.! प्रत्येक जण आनंद, सुख, समाधान या गोष्टी शोधण्यासाठी जंग जंग पछाडतो आहे... परंतु खरा आनंद, खरे सुख कशात आहे याची कुणालाही कल्पना नाही... स्वतः चा खरा आनंद आणि खरे समाधान इतरांच्या आनंदात दडलेला असतात. इतरांना त्यांचा आनंद द्या आणि त्याबदल्यात तुम्हालाही नक्कीच आनंद आणि समाधान मिळेल. मानवी आयुष्याच्या यशाचे खरे गमक यातच आहे...."  
 
हे ऐकून संपूर्ण हॉल नि:शब्द झाला....! 
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhU8MelCG-hARY9vd-F9C1D_WZ_s5p65hvGbOpXZTAdMCMm5JO_q_U9BsLAuxJAiD4IQ6os9Eaob_zXzUkL3xVF9SSj6RQFvWaOqaBdLmQVedPQZg-3jc2LfT71ioPUIhn4KivpOStzRaM/s1600/Balloons_of_Happiness+marathi+Story.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="301" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhU8MelCG-hARY9vd-F9C1D_WZ_s5p65hvGbOpXZTAdMCMm5JO_q_U9BsLAuxJAiD4IQ6os9Eaob_zXzUkL3xVF9SSj6RQFvWaOqaBdLmQVedPQZg-3jc2LfT71ioPUIhn4KivpOStzRaM/s1600/Balloons_of_Happiness+marathi+Story.jpg" width="400" /></a></div>
 
 
<div style="text-align: center;">
आंतरजालावरून साभार - ई-मेल फॉरवर्ड - आभार - लेखक / कवी </div>
</div>

खरा आनंद आणि खरे समाधान - Real Happiness and Satisfaction - Nice Marathi Story must read

१०० लोकांचा एक समूह आयुष्यावर वक्तव्य करणाऱ्या एका प्रख्यात वक्त्याचा सेमिनार अटेन्ड करीत होते... त्या वक्त्याने प्रत्येकाकडे एकेक फुगा (balloon) दिला . प्रत्येकाने फुगा फुगवायचा आणि त्यावर आपले नाव …

शेतकऱ्याच कृषिमंत्र्याना पत्र - Farmers Letter to Agriculture Minister

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: left;">
.. नक्की वाचा…</div>
<div style="text-align: left;">
*************** 
"मल्हार बाळा... तू शाळेत जायचास …. तेव्हा मास्तरांनी पत्र लिहायला शिकीवले असल ना?"</div>
<div style="text-align: left;">
"हो बाबा… सांगा कुणाला लिहायचे आहे पत्र ?"</div>
<div style="text-align: left;">
कृषिमंत्री असतात ना, त्यांना लीहायचे हाय… लेका, पोटासाठी...शेतीसाठी कर्ज मागायचे हाय…. लिहशील?"</div>
<div style="text-align: left;">
"नक्कीच लिहितो…"</div>
<div style="text-align: left;">
आणि मग १२ वर्षांचा छोटा मल्हार पत्र लिहू लागला....</div>
<div style="text-align: left;">
</div>
<div style="text-align: left;">
</div>
<div style="text-align: left;">
</div>
<div style="text-align: left;">
</div>
<div style="text-align: left;">
</div>
<div style="text-align: left;">
</div>
<div style="text-align: left;">
 
*****************</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjp-1CnYDlHQcVe40f-P1xobIz0epjTSMRRdJiA8VTRm5isabKStEDyUsh3DHt8VxVFZ8EhyphenhyphenyQ5BJvdNzhK3WMnUDoIRXydZacCI5UFzB2KbISFTmZmAXcCj6pzDUEXiy-oIlzpXr5UgZg/s1600/farmer-poor-india.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjp-1CnYDlHQcVe40f-P1xobIz0epjTSMRRdJiA8VTRm5isabKStEDyUsh3DHt8VxVFZ8EhyphenhyphenyQ5BJvdNzhK3WMnUDoIRXydZacCI5UFzB2KbISFTmZmAXcCj6pzDUEXiy-oIlzpXr5UgZg/s1600/farmer-poor-india.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: left;">
 
"… 
माननीय, 
कृषी मंत्री , 
भारत.</div>
<div style="text-align: left;">
विषय : इतक्या कमी शब्दात विषय मांडू शकत नाही, त्यामुळे विषय वाचून पत्र फेकण्यापेक्षा पूर्ण पत्र वाचावे , ही विनंती.</div>
<div style="text-align: left;">
पत्र लिहिण्यास कारण की....</div>
<div style="text-align: left;">
मी तसा बरा आहे ...</div>
<div style="text-align: left;">
यंदा आपल्या कृपेने आत्महत्या कमी झाल्यात .. (जास्त जण उरलेच नाहीत आत्महत्या करायला... आम्ही मोजके भित्रे बाकी आहोत फक्त ).</div>
<div style="text-align: left;">
दरवर्षी प्रमाणे यावर्षीही माझ्या मुलाला कपडे, पुस्तक, खेळणी तर नाही... पण त्याला एक वेळेचे अर्धवट जेवण देण्याइतपत हिरवेगार "दु:ख" माझ्या शेतात 
उगवले आहे ...</div>
<div style="text-align: left;">
पाऊस कमी झाला यात तुमची काहीच चूक नाही ... घामाने जितके पिकवता आले तेवढे पिकवले ...</div>
<div style="text-align: left;">
उधार मागायला सावकाराकडे जावू शकत नाही .. कारण पोरगी आणि बायको सोडून गहाण ठेवण्यासारखे आता काहीच उरले नाहीय...</div>
<div style="text-align: left;">
माझ्या पोरीला माझा सदरा दिल्यामुळे ती सध्या आनंदात तर म्हणता येणार नाही, पण खुश आहे. कारण तिचे अंग ती आता झाकू शकते...</div>
<div style="text-align: left;">
बायको माझी अगदी शांत आहे .. एकही शब्द बोलत नाही .. बसल्या बसल्या कधी उगीच रडून देते बस...</div>
<div style="text-align: left;">
तरी तुमच्या अमाप संपत्तीतून आम्हाला काही उधार द्यावे ही विनंती ... 
आमचेच लचके तोडून जमवलेली ती संपत्ती आहे हे सुद्धा ध्यानात घेतलेत तर तुम्हा मायबाप सरकारचे भले होईल .....</div>
<div style="text-align: left;">
आपला, 
...................."</div>
<div style="text-align: left;">
****************************</div>
<div style="text-align: left;">
 </div>
<div style="text-align: left;">
 </div>
<div style="text-align: left;">
 </div>
<div style="text-align: left;">
"बाबा... अजून काही लिहायचं आहे ..?"</div>
<div style="text-align: left;">
मी पोराकडे बघत होतो ..त्यानेच हे पत्र लिहिले होते... मी मोजक्या शब्दात सांगितले होते की काय लिहायचे आहे....</div>
<div style="text-align: left;">
तो पत्र वाचत होता तेंव्हा डोळ्यात पाणी आलेले ..स्वताचा रागही आलेला ..आणि थोडे बरे ही वाटले की पोरगा हुशार आहे ...मी त्याला जवळ घेतलं ..</div>
<div style="text-align: left;">
माझी "तनु" पण आली माझ्याजवळ.... म्हणाली "बाबा, मीच शिकवले आहे त्याला .. फी भरली नाही म्हणून आम्हाला शाळेत बसू देत नाही ना ..तर मी त्याला आता घरीच शिकवते ..."</div>
<div style="text-align: left;">
मी तिला ही जवळ घेतले ...</div>
<div style="text-align: left;">
बायको भरल्या डोळ्याने अश्रू लपविण्याचा प्रयत्न करीत होती ...</div>
<div style="text-align: left;">
तिच्यासाठी... मुलांसाठी जगेन च्या आयला ... 
त्यांना पाहिले की एक विश्वास येतो मनात ....</div>
<div style="text-align: left;">
मी म्हंटले "मल्हार, अजून एक वाक्य टाक पत्रात शेवटी..."</div>
<div style="text-align: left;">
तो बोलला: "सांगा बाबा .."</div>
<div style="text-align: left;">
म्हंटले : "लिह... मी भ्याड नाहीय… शेतकरी असलो तरी अंगात हिम्मत आहे... मी लढेन गरिबीशी... शेवटच्या श्वासापर्यंत..."</div>
<div style="text-align: left;">
हे एकून मी सुद्धा कधीतरी आत्महत्या करेन अशी सदैव भीती असलेली माझी बायको सुखावली थोडी ....</div>
<div style="text-align: left;">
आणि ओरडली....</div>
<div style="text-align: left;">
"पुरे झाले आता... 
काम करत नाही काय नाही .. 
ये तनु गिळायला वाढ त्यांना ...."</div>
<div style="text-align: left;">
....आणि आडोश्याला जाउन ढसा ढसा रडू लागली.. 
 
आंतरजालावरून साभार - ई-मेल फॉरवर्ड - आभार - लेखक / कवी </div>
</div>

शेतकऱ्याच कृषिमंत्र्याना पत्र - Farmers Letter to Agriculture Minister

.. नक्की वाचा… *************** "मल्हार बाळा... तू शाळेत जायचास …. तेव्हा मास्तरांनी पत्र लिहायला शिकीवले असल ना?" "हो बाबा… सांगा कुणाला लिहायचे आहे पत्र ?" कृषिमंत्री असतात ना, त्यांना लीहायचे हाय… …

आई, आयफोन आणि १८ अटी - Mom, iPhone & 18 Rules - Nice Marathi Story

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
 
 
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbCSiM0-K1itXG3EtUQlNKEqMJ2nYmEI69Ggxt-Ba9u5JWs67cAsYnKd2X630QqaoviGpMTj7SRuVBFxi0d9ihpAVeYMFK0MffeAGLxEDNzt9n-787CFye4GjEIiwJxMD0UhuGfGHWH90/s1600/mom.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="252" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbCSiM0-K1itXG3EtUQlNKEqMJ2nYmEI69Ggxt-Ba9u5JWs67cAsYnKd2X630QqaoviGpMTj7SRuVBFxi0d9ihpAVeYMFK0MffeAGLxEDNzt9n-787CFye4GjEIiwJxMD0UhuGfGHWH90/s1600/mom.jpg" width="400" /></a></div>
जेनेल हॉफमन या अमेरिकन आईनं आपल्या १३ वर्षाच्या मुलाला आयफोन घेऊन दिला. आणि 
त्याबरोबर घातल्या काही अटी. जगभरातल्या आयांमध्ये चर्चेचा विषय ठरलेली ग्रेगच्या मॉमची ही गोष्ट. जेनेल हॉफमन ही एक अमेरिकन आई. तिला एकूण पाच मुलं आहेत. तिचा १३ वर्षाचा ग्रेग शाळा सुरू 
झाल्यापासून तिच्या मागे भुणभुण करत होता की, मला माझा स्वत:चा मोबाइल हवाय आणि तोही आयफोनच! शेवटी जेनेलच्या लक्षात आलं की, आयफोन हे काही ग्रेगच्या डोक्यातलं तात्पुरतं 
खूळ नाही. शेवटी तिनं आणि तिच्या नवर्यानं निर्णय घेतला आणि गेल्या ख्रिसमसला ग्रेगला 
त्याचं गिफ्ट मिळालं - आयफोन! पण जेनेलनं आणखी एक गोष्टही तिच्या मुलाला दिली 
त्याच्यासाठी आणलेल्या नव्याकोर्या आयफोनच्या खोक्यात तिनं एक चिठ्ठी ठेवली होती. 
आयफोन हातात आलेल्या मुलासाठी काही नियम होते त्या चिठ्ठीत. 
जेनेल इंटरनेटवर स्वत:चा ब्लॉग लिहिते. ग्रेगला लिहिलेली ती चिठ्ठी तिनं नंतर आपल्या ब्लॉगवर टाकली आणि जगभरातल्या आया ते वाचून भलत्याच खूश झाल्या. 
 
लहान वयात टेक्नॉलॉजी हाताळण्यासाठी उताव असलेल्या हल्लीच्या मुलांना कसं आवरावं 
आणि त्या टेक्नॉलॉजीच्या दुष्परिणातून त्यांना कसं दूर ठेवावं या चिंतेत असणार्या आयांना जेनेलनं 
आपल्या या ब्लॉगमधून जणू एक नवा मार्गच दाखवला आहे. 'माझ्या मुलाला तंत्रज्ञानाचं व्यसन 
लागू नये, त्यानं त्याचा दुरुपयोग करू नये असं मला वाटत होतं. तंत्रज्ञानाच्या आहारी न 
जाता त्याचा उत्तम उपयोग कसा करावा हे माझ्या मुलानं शिकावं असं मला वाटत होतं म्हणून 
मी त्याला एकूण १८ अटी घातल्या '- जेनेल हॉफमन लिहिते. 
 
जेनेलच्या या १८ अटी सध्या इंटरनेटवर भलत्याच चर्चेत आहेत. त्यांचा हा अनुवाद 
 
प्रिय ग्रेग, 
 
१. हा आयफोन तुझ्यासाठी आणला असला तरी त्याच कारण याचे पैसे मी दिलेले आहेत. हा फोन तुझा नाही, तो मी तुला वापरायला दिलेला आहे, हे लक्षात ठेव. 
२. त्या फोनला पासवर्ड टाकलास, तर तो मला माहिती असला पाहिजे. 
३. रिंग वाजली की फोन उचलायचा. तो 'फोन' आहे. त्यावर तुझ्याशी बोलता येणं हा 
त्याचा मूळ उपयोग आहे. शिवाय फोन न उचलणं असभ्यपणाचं आहे. त्यामुळे 'मॉम'किंवा 'डॅड' हे नाव फ्लॅश झालं की तो फोन उचलायचा..लगेच! 
४. रोज संध्याकाळी ७.३० वाजता आणि शनिवार- रविवारी रात्री फोन माझ्याकडे द्यायचा. मी तो फोन रात्री बंद करीन आणि सकाळी ७.३० वाजता चालू करून परत तुला देईन. रात्री उशिरा तुला एखाद्या मित्राल मैत्रिणीला फोन करायचा झाला, तर तो त्यांच्या घरच्या फोनवर करायचा. त्यांच्या आई-वडिलांपासून लपवण्यासारखं त्यात काही असेल, तर असा फोन न करणंच उत्तम. 
५. फोन शाळेत घेऊन जायचा नाही. ज्या कुणाशी तुला फोनवरून चॅटिंग करावंसं वाटतं त्यांच्याशी प्रत्यक्ष बोल. गप्पा मार. ही गोष्ट छान आयुष्य जगण्यासाठी फार आवश्यक आहे. 
६. हा फोन पाण्यात पडला, संडासात पडला, हरवला फुटला किंवा त्याचं काहीही नुकसान झालं तर 
त्याच्या दुरुस्तीचा किंवा रिप्लेसमेंटच करणं ही तुझी जबाबदारी असेल. त्यासाठी तू सुट्टीत 
काम करू शकतोस, वाढदिवसाच्या पार्टीचे पैसे वाचवू शकतोस किंवा खाऊला दिलेले 
पैसेही त्यासाठी वापरू शकतोस. फोनच्या बाबतीत अशा गोष्टी होतात. त्यामुळे त्याची तयारी ठेव. 
७. या फोनचा वापर कधीच कोणाशी खोटं बोलायला किंवा कोणाला फसवायल नकोस. 
भांडणं झाली तर एक चांगला मित्र जसा वागेल तसा वाग आणि नाहीतर त्या भांडणात 
पडू नकोस. 
८. ज्या गोष्टी तू प्रत्यक्ष एखाद्या व्यक्तीला सांगू शकत नाहीस त्या एसएमएस, मेल किंवा फोन करून सांगू नकोस. 
९. एखाद्या मित्राच्या किंवा मैत्रिणी तू जी गोष्ट बोलणार नाहीस, ती फोन वापरून लपून मेल, 
एसएमएस किंवा फोन करून सांगू नकोस. 
१0. फोनवर कुठलंही साहित्य उघडायचं नाही. तुला इतर कामासाठी, प्रोजेक्टसाठी जी माहिती हवी असेल त्यासाठी जरूर फोनवरचं इंटरनेट वापर. पण त्याव्यतिरिक्त तुला काही प्रश्न असतील तर 
माझ्याशी किंवा डॅडशी मोकळेपणानं बोल. 
११. सार्वजनिक ठिकाणी, थिएटरमध्ये, हॉटेलमध्ये किंवा कुठल्या माणसाशी बोलत असताना फोन सायलेंट कर किंवा बंद कर, पण तो बाजूला ठेवून दे. समोरचा माणूस बोलत असताना आपण फोनशी खेळ करणं उद्धटपणाचं आहे. शिवाय आयफोन ही बोलण्यासाठी वापरायची एक गोष्ट आहे. 
तो मिरवायचा स्टेट्स सिम्बॉल नाही. 
१२. तुझ्या स्वत:च्या किंवा इतर कोणाच्या खासगी भागांचे फोटो काढून ते शेअर करू नकोस. हसू नकोस! 
मला माहिती आहे की तुला सगळं समजतं. पण तरीही तुला असा मोह कधीतरी पडू शकतो. सायबर स्पेस खूप मोठी आहे आणि इथे एकदा आलेली प्रत्येक गोष्ट, वाक्य, फोटो, कॉमेंट कायम इथेच राहतं. अशा एखाद्या गोष्टीमुळे तुझं संपूर्ण आयुष्य बरबाद होऊ शकतं. 
१३. उगीच हजारो फोटो आणि व्हिडिओ काढत बसू नकोस. प्रत्येक गोष्ट काही फोटो काढून ठेवण्याइतकी महत्त्वाची नसते. त्यापेक्षा तो क्षण मनापासून एन्जॉय कर, ते तुझ्या कायम लक्षात राहील. 
१४. कधीतरी फोन घरी ठेवून बाहेर पड. फोन बरोबर नाही म्हणजे काहीतरी चुकतंय, काहीतरी राहून जातंय असं वाटून घेऊ नकोस. फोन न नेल्यामुळे काही गोष्टी मिस् होतील. तर त्या होऊ देत. पण त्या वेळात तुला जे मिळेल ते त्या 'फिअर ऑफ मिसिंग आऊट'पेक्षा मोठं असेल. १५. सगळे जण ऐकतात त्यापेक्षा वेगळं संगीत ऐक. शास्त्रीय संगीत ऐक. तुम्हाला आजवर कधीच नव्हतं एवढं संगीत नेटवर 
सहज उपलब्ध आहे. त्याचा फायदा घे. 
१६. मेंदूला ताण देणारे खेळ, शब्दांचे खेळ, कोडी मधून मधून खेळत जा. 
१७. डोळे कायम उघडे ठेव. खिडकीच्या बाहेर काय आहे ते बघ. पक्ष्यांचे आवाज येतात का ते बघ, पाऊस हातावर घेऊन बघ, पायी चक्कर मारायला जा. गूगलशिवाय इतर गोष्टींमधली मजा समजून घे. 
१८. मला माहितीये की तू यातले नियम मोडशील. मग मी फोन काढून घेईन. मग आपण त्यावर बसून चर्चा करू. मग तू परत प्रॉमिस करशील. मग मी तुला फोन परत देईन. आपण पुन्हा सुरुवात करू.. 
काय? चालेल नं? आयफोनबरोबर कसं वागायचं हे तू पहिल्यांदा शिकतो आहेस, तशी माझीही ही पहिलीच तर वेळ आहे. - मला अशी आशा आहे की, या अटी तुला मान्य असतील. यातल्या बहुतेक सगळ्य़ा अटी जरी नुसत्या फोनच्या बाबतीतल्या व आयुष्याबद्दल आहेत. तू आणि तुझ्या आजूबाजूच्या गोष्टी.. रोज बदलतायत, रोज वाढतायत. हे खूप एक्सायटिंग आहे पण त्याचबरोबर खूप कॉम्प्लिकेटेड 
आहे. त्यामुळे होता होईल तेवढय़ा गोष्टी साध्या सरळ सोप्या ठेवायचा प्रयत्न कर. आणि सगळ्य़ात 
महत्त्वाचं म्हणजे कुठल्याही तंत्रज्ञानापेक्षा तुझं मन आणि तुझी बुद्धी यावर जास्त विश्वास ठेव. 
तुझ्या नवीन आयफोनसाठी खूप खूप शुभेच्छा! 
 
तुझीच, मॉम 
 
<div>
आंतरजालावरून साभार - ई-मेल फॉरवर्ड - आभार - लेखक / कवी</div>
</div>

आई, आयफोन आणि १८ अटी - Mom, iPhone & 18 Rules - Nice Marathi Story

जेनेल हॉफमन या अमेरिकन आईनं आपल्या १३ वर्षाच्या मुलाला आयफोन घेऊन दिला. आणि त्याबरोबर घातल्या काही अटी. जगभरातल्या आयांमध्ये चर्चेचा विषय ठरलेली ग्रेगच्या मॉमची ही गोष्ट. जेनेल हॉफमन ही एक अमेरिकन …