वादळाला नसते
विध्वंसाची चिंतां
म्हणूनच तर ते वाढवते
झाडाच्या आयुष्यातील गुंतां
जमिनीवरती आहोत म्हणून
आभाळ आपल म्हणायचं
डोक्यावरती असते म्हणून
त्यानेच जपल म्हणायचं
नकोत नुसत्या आठवणी
रडत बसण्यासाठी
असेही काहीतरी आठवावे
खुदकन हसण्यासाठी
त्या मातीची जात कोणती
जिथे रुजवलीस तुझी मुळे
उंच वाढल्या त्या वृक्षावर
आभाळ वाकते तुझ्या मुळे
साभार - कवियेत्री : भावना गायकवाड
टिप्पणी पोस्ट करा Blogger Facebook
टिप्पणी पोस्ट करा